In het nabije verleden zijn met nieuwe amusementen- en informatie technologieën en ook de toename van live- optredens op het gebied van cultuur ( festivals, galas enz. ) meer manieren van tolken ontstaan.

• Bij het “ mediatolken “ ( een vorm van simultaantolken ) op de radio en televisie   moet zo mogelijk actueel worden getolkt, zodat er geen gat in de uitzending     ontstaat. De stemvoering, de intonatie en de algemene klank van de stem   spelen bij het mediatolken een bijzondere rol. Zo komen als mediatolken   eigenlijk alleen dergelijke tolken in aanmerking die of als “natuurtalenten “over   deze extra kwalificaties beschikken of aan speciale stemscholingen hebben   deelgenomen, omdat ze naast andere professionele sprekers moeten bestaan.

• Voor tolksituaties voor publiek worden in versterkte mate “podiumtolken    “ingezet, die bovendien vaak een opleiding als moderator of journalist hebben     gevolgd.

•  Verder is een belangrijk gebied het tolken bij de politie en de rechtbank, zie     ook tolk.

Als gebarentolken wordt het tolken van klanktalen en omgekeerd aangeduid.

Getolkt werd vermoedelijk al na het ontstaan van de taal ongeveer 100.000 jaar geleden. Weliswaar is de geschiedenis van het tolken nauwelijks onderzocht. Verwijzingen naar tolken zijn onder andere uit de Egyptische Oudheid, later ook uit het Oude Griekenland en Rome bekend. Een beroemd figuur in de geschiedenis van het tolken, waarover steeds weer het debat ontbrandt over rollen en loyaliteitsbetrekkingen van de tolken, is de Azteekse Marina ( La Malinche ) , die voor Hernán Cortés tolkte en vaak als verraadster van de oorspronkelijke inwoners werd afgebeeld.

In de Europese diplomatie waren er al eeuwen verschillende verkeerstalen , waarin multilaterale ontmoetingen werden gehouden. Frans is bijvoorbeeld als taal van de bilaterale betrekkingen tot de Eerste Wereldoorlog bekend. Bilaterale ontmoetingen werden echter ook met behulp van tolken in de talen van de twee partijen gehouden.

Om tolken voor Oriëntaalse talen ter beschikking te hebben , wisselden Europese regeringen lange tijd kinderen ( zogeheten “taalknapen “of enfants de langue met andere hofhoudingen uit, die daar opgroeiden en de betreffende taal van het land leerden.

De boven beschreven manieren van tolken kregen pas in de loop van de 20ste eeuw hun huidige vorm. Het simultaan tolken ( behalve het fluistertolken, dat vermoedelijk al eerder ontstond ) is de jongste tolkdiscipline . Simultaantolken werden bij de Processen van Neurenberg voor de eerste maal in tamelijk grote omvang ingezet.